چرا اینقدر زود احساساتی میشیم، یا همون جوگیر میشیم

مهران مدیری کار طنز میسازه می‌شه قهرمان ملی‌، بعدش یه شبه می‌شه خائن به ملت. بعدشم پتیشن، تحریمو، از این بحثا. پشت بندشم کلی‌ فرضی‌ و نظریه دایی جان ناپلئونی

شعار واسه تیم ملی‌ انتخاب می‌کنن دعوا سرش که چرا پارسی است و ایرانی‌ نیست 

آخه چرا این قدر متوهم هستیم ما

چرا یاد نمیگیرم مثلا از یه کسی‌ که کار طنز می‌کنه انتظار کار طنز داشته باشیم ، و قبول کنیم که همیشه هم لازم نیست که طنز ساز کارش موافق نظر ما باشه. 

چرا یاد نمیگیرم که پارسی یا ایرانی‌، مشکله ما اینا نیست، من خودم گیلک هستم، با شنیدن این شعار، تنها چیزی که‌به ذهنم نرسید این بود که تفرقه میندازه

کلیی خوشحال شدم که نزاشتن : ذوب شدگان در اسلام یا ولایت 

کاش به جای اینکه ذهنمون رو در گیر توهم کنیم، بیایم یاد بگیریم که وقتی‌ کسی‌ داره با چاقو یکی‌ دیگرو جلمون می‌کشه ، شجاعت جلو رفتن داشته باشیم

و کلهٔ صبح پا نشیم بریم مراسم اعدام تماشا کنیم.  

کلا از مرحلهٔ توهم ذهن پوچ کن در بیاییم، برسیم به مرحلهٔ عمل گرایی اونم اول واسه ساختن فرهنگمون  که داغون شده این سالها